Fleksografia

Fleksografia jest techniką drukowania wypukłego, w której obszary drukujace są położone wyżej na formie w stosunku do niedrukujących. Technika ta przypomina drukowanie typograficzne, jednak wykorzystuje formy gumowe zamiast metalowych. Ponadto fleksografia stosuje formy fotopolimerowe. Formy te, zarówno w wersjach gumowych, jak i fotopolimerowych, mogą być wytwarzane w systemach CtP lub techniką konwencjonajną.

Zespół drukujący maszyny fleksograficznej składa się ze stalowego cylindra drukowego pozbawionego obciągu oraz z cylindra formowego, na który jest nakładana forma w sposób wynikający z technologii jej wykonania.

Zespół farbowy maszyny fleksograficznej tworzą: walec farbowy, walec "anilox", kałamarz i zbiornik. Wałek farbowy zanurzony jest częściowo w farbie i rotując, zbiera ją. Styka się on z aniloxem, którego powierzchnia cechuje się jednakowymi zagłębieniami. Rakiel służy do ściągania nadmiaru farby z aniloxu, który dotyka bezpośrednio do formy drukowej. Następnie farba z formy trafia na podłoże, co jest wspomagane dociskiem wywołanym przez cylinder dociskowy. Sposób drukowania fleksograficznego zaprezentowano na rysunku powyżej.

Dla fleksografii odpowiednie są farby ciekłe. Na skutek odparowania ciekłej substancji znajdującej się w farbie zmianie ulega jej lepkość, dlatego często maszyny fleksograficzne posiadają lepkościomierze, odpowiedzialne za zachowanie jednakowej konsystencji farby.

Technika fleksograficzną drukuje się przede wszystkim opakowania na podłożach z tektury falistej, folii, plastiku i aluminium.