logo gazela diamenty forbes

Głównym profilem działalności jest produkcja opakowań kartonowych z nadrukiem wielobarwnym dla przemysłu meblarskiego, oświetleniowego, agd, spożywczego. Produkujemy również różnego rodzaju profile ze styropianu, które służą między innymi jako zabezpieczenie pakowanych przedmiotów. Spółka posiada  dział druku offsetowego oraz druku cyfrowego.  Zajmuje się również handlem artykułami poligraficznymi – farby, chemia poligraficzna, papiery do druku. (Polityka Zintegrowanego Systemu Zarządzania)

Sitodruk

Odsłony: 7215

Sitodruk jest jedną z metod drukowania. Technika ta wywodzi się z tzw. malowania szablonowego, znanego już w czasach starożytnych w Chinach i Japonii. Za twórców sitodruku uznaje się Japończyków - Yuzensai Miyasaki, który w XVII w wykorzystał tą metodę do ozdabiania kimon i Zisukeo Hirose, który w XIX w wynalazł szablon zwany "katagami". Wycięty z papieru motyw wzoru nanoszony był na napiętą na drewnianej ramie siatkę z włosów ludzkich lub zwierzęcych. Szablon ten stał się pierwowzorem obecnie stosowanych form sitodrukowych. Dzisiejszą formę drukową stanowi prostokątna rama, zwykle aluminiowa z napiętą na niej siatką (kiedyś z nici jedwabnych, obecnie z nylonu, poliestru lub metalu). Szablon tworzy utwardzona warstwa światłoczuła, nie przepuszczająca farby, stanowiąca negatywowy obraz drukowanego wzoru. Formą drukową są nie zakryte oczka siatki, przepuszczające farbę. Podczas drukowania w maszynie płaskiej lub rotacyjnej, maziasta farba drukowa jest rozprowadzana na całej powierzchni siatki i przesuwającym się po niej raklem jest przenoszona przez wolne oczka siatki bezpośrednio na podłoże. Sitodruk jest wykorzystywany do drukowania jedno i wielobarwnego, również wielkoformatowego, na papierze, tekturze, foliach.

Sitodrukowa forma drukowa oraz przebieg drukowania w tej technice

Sitodruk (lub drukowanie sitowe) jest technika druku, w której farba zostaje naniesiona na ramę, na której jest rozpięta forma drukowa w postaci siatki, szablonu lub tkaniany. Obszary drukujące obrazu - przeniesionego ręcznie, fotochemicznie lub elektronicznie - nie są zakrywane, podczas gdy obszary niedrukujące zostają zakryte.

Funkcję zespołu farbowego i jednocześnie jednostki dociskowej pełni gumowy rakiel. Przesuwa się on wzdłuż ramy, przemieszczając farbę i powodując jej przeciskanie na zadrukowywane podłoże. Farba przedostaje się z oczek na podłoże w wyniku oderwania od niego siatki.

Znane są dwie metody drukowania sitowego. Rama z sitem może znajdować się w niewielkiej odległości od podłoża (sitodruk bezkontaktowy) lub dotykać do niego całą swoja powierzchnią (sitodruk kontaktowy). W pierwszej metodzie rakiel ugina siatkę, która dotyka do podłoża i w ten sposób przenosi farbę, a w drugiej siatka jest silnie napięta, tak że przyłożona do podłoża drukuje całą powierzchnią.

Do sitodruku należy stosować farby o takiej lepkości, aby nie przechodziły bez udziału rakla, ale też nie pozostawały w oczkach siatki. Farba powinna więc być mazista i mieć małą lepkość. Należy zaznaczyć, że konsystencja farb może być inna w zależności od oczekiwanych rezultatów na odbitce.

 

Siatka sitodrukowa. Część oczek zakryta jest przez utwardzoną światłem emulsję.